Podobny problem dla wymiarów innych niż 3 został rozwiązany wcześniej: Stephen Smale podał dowód dla wymiarów większych niż 4, Michael Freedman dla wymiaru 4. Dla wymiarów 1 (okręgu) i 2 (sfery) rozwiązania również znane były od lat.
Dowód potwierdzający prawdziwość hipotezy zawarty jest w pracach rosyjskiego matematyka Grigorija Perelmana, opublikowanych w roku 2003. Jego prace zostały zweryfikowane w roku 2006. Magazyn Science przyznał ostatecznemu rozstrzygnięciu hipotezy miano „naukowego wydarzenia roku 2006”.
Grigorij Perelman odmówił przyjęcia tej i innych nagród, ponieważ jak uważa zrobił to w imię nauki, a nie dla nagrody.
Hipoteza Poincarégo-1904r.
Stan na dzisiaj
Hipoteza dotycząca 3-wymiarowych rozmaitości topologicznych sformułowana w pracach Henriego Poincarégo w roku 1904. Przez niemal sto lat nie udawało się jej dowieść ani obalić. Była jednym z problemów milenijnych, ogłoszonych przez Instytut Matematyczny Claya w roku 2000. Ostateczne hipoteza Poincarégo uzyskała potwierdzenie w roku 2006.
Każda trójwymiarowa zwarta i jednospójna rozmaitość topologiczna bez brzegu jest homeomorficzna ze sferą trójwymiarową, czyli brzegiem czterowymiarowej kuli.
Grigorij Perelman
Hipoteza Poincarégo-1904r.
